(mający wprawę)

См. также в других словарях:

• wprawny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wprawnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} mający wprawę; znamionujący czyjąś wprawę, wyćwiczony w czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wprawny muzyk. Wprawny głos. Wprawne ruchy. Wprawne ręce chirurga. Wprawne oko strzelca. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rutyniarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y «człowiek trzymający się form postępowania nabytych przez rutynę, obawiający się zmian, nowości; także człowiek mający wprawę, biegłość w czymś» …   Słownik języka polskiego

• wprawny — wprawnyni «mający wprawę w czymś, biegły, wyćwiczony; świadczący o wprawie, o czyjejś biegłości» Wprawny jeździec. Wprawny robotnik. Wprawne pismo. Robić coś wprawnymi ruchami …   Słownik języka polskiego

• szczwany — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, szczwanyni {{/stl 8}}{{stl 7}} mający wprawę, doświadczenie, spryt; przebiegły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szczwany złodziej. ZOB. chytra [szczwana] sztuka; chytry [szczwany] lis {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• biegły — biegłygli, biegłyglejszy «mający dużą wprawę, doświadczenie w jakiejś dziedzinie, sprawny, wyrobiony» Biegły w czytaniu, w piśmie, w obcym języku. Był biegły w sprawach administracyjnych. ∆ Biegłe czytanie «czytanie płynne, potoczyste» biegły w… …   Słownik języka polskiego

• rutynowany — pot. «mający rutynę, wprawę, doświadczenie; doświadczony, biegły» Rutynowany lekarz, rzemieślnik. Rutynowana pielęgniarka. Rutynowany narciarz …   Słownik języka polskiego

• rutyniarz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} człowiek działający według utartych schematów, skostniały, nieumiejący wprowadzić zmian do swego postępowania : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień